روزها و سال های بسیاری بر وبلاگستان گذشته است. جامعه وبلاگ نویسی ایران میعادگاه های پر فراز و نشیبی را گذرانده است. سال های اوج و روزهای تنهایی و حمله شبکه های اجتماعی بر قامت به تازگی نحیف شده وبلاگستان. اما ما گمان می کنیم این وبلاگستان نیست که پیر شده است؛ بلکه این فضا نیازمند تنفس هوایی تازه و نسلی تازه است. خونی در رگ های وبلاگستان فارسی توسط نسلی که نه تنها وبلاگستان را به خوبی می شناسد؛ بلکه از مناسبات رسانه های نوظهور، همچون شبکه های اجتماعی، مدیاهای متنوع ویدئویی، مسنجرهای ارتباط جمعی و دیوایس های پر قدرت امروزی با وبلاگستان به خوبی مطلع است و می کوشد پیوندی پایدار میان آن ها برقرار کند.
از روزی که سلمان جریری اولین نوشته وبلاگستان فارسی را نوشت ۱۳ سال گذشت و امروز وبلاگستان فارسی عملا وارد چهاردهمین سال زندگی خودش شد. وظیفه خودم می‌دانم ابتدا این روز را به همه وبلاگ‌نویسانی که در جهت اعتلای وب فارسی تلاش می‌کنند و نوشتن را خدمت به دیگران و خودشان می‌دانند تبریک بگویم. زحمتی که وبلاگ‌نویسان برای وب می‌کشند و نقش آنها در پیشرفت وب فارسی انکار ناپذیر است.
🙂